Güzel kızım, sanki daha birkaç hafta önce yazmıştım 2 yaş yazını. Halbuki o kadar çok şey değişmişki bu arada… O bebek hallerin yavaş yavaş gitmeye başlasa bile, hala sabahları uyandığında mutfağa gelip seni kucaklamamı bekliyorsun, babanla bir olup "benim babam, güzel babam, beni al kollarına" diye şarkı söyleyip tepki vermem için gülerek gözlerimin içine bakıyorsun, yemek yaparken sokulup "anne! sana yardımlık yapabilir miyim?" diye soruyorsun. Musab'ı çok kıskansan da onu sevdiğini her koşulda belli ediyor, ona sarılıp "Usaab! Oğlum! Ayşe İkbal'in kardeşi" diyorsun. Ben kızım onun adı Musab" deyince "hayır anne Usab!" diyorsun.
Dün okulda bir yıl boyunca beklediğin doğum günü partini kutlarken ne kadar stres olup heyecanlandığını izleyince yüreğimin nasıl sıkıştığını bilemezsin güzel bebeğim. İleride farklı heyecanlarına nasıl dayanacağımı ise hiç bilmiyorum…
İnşallah hep bugünkü gibi iyi kalpli, merhametli ve akıllı bir kız olursun. Biliyorum sana istemediğin bir şeyi yaptırmak şimdi olduğu gibi gelecekte de zor olacak ama bu zorlukları seninle yaşayacağımı bilmek bile beni mutlu ediyor….
Baban ve ben seni çok seviyoruz, birlikte daha nice güzel günlere inşallah annesinin bir tanesi…