Yakın tanıdıklarımdan birinin eşi, son saldıralarda ağır yaralananlardan. Onu düşündükçe yemek yazısı yazmak çok anlamsız geliyor. Sonradan karşı taraftakilerin asıl isteğinin bizi yok etmek veya hiç değilse hayatımızı yaşanılmaz kılmak olduğunu düşündükçe inadına yazmalıyız diyorum. Hayatımıza devam etmeliyiz evet ama sadece her 3-4 ay da birilerinin başına bomba düştükçe veya bir sevdiğimizin başına kötü birşey gelince diğerlerini hatırlayarak değil, başkalarını unutmadan yaşayarak devam etmeli…
Tüm bunların ortasında nefes alabildiğim birkaç saatin fotoğrafları aşağıdakiler. Rahmetli anneannemin benim ilk kez gördüğüm, annemin yıllar sonra bulduğu ve sanki daha dün görüşmüş gibi sevdiğimiz akrabaları için hazırladığı sofradan kareler…