Günlerdir ne yazacağımı düşünüp durup sözcüklerin etrafında dolaşıyorum. Aklımın kıvrımlarında paylaşmak için can attığım, belirli bir zaman içinde yazmazsam buharlaşıp uçacak tüm sözcükler. Her yazmak için durduğumda da "insanlar tarif bekliyor asıl" düşüncesi çıkıyor karşıma. Doğrusu, daha öncede yazmışımdır, bu ara en çok yemek yaptığım dönemden geçiyorum. Ama hepsi yayınlanmak için artık kapıya dayanmış kitabın içeriği olduğundan siteye ekleyemiyorum. Her fotoğraf çekişimde bunu hemen paylaşamıyor olmak üzüntü verirken, çekimin heyecanı mutluluk veriyor.Hafta sonu hazır annem bizleri bir sofranın etrafında toplamış ve onun "yeterince güzel değil çekme!" ısrarlarına rağmen masayı çekmişken yazayım istedim sözcüklerimi.
Kitap dışında bu ara en çok arkadaşlarımla yeniden bir araya gelebilmemin mutluluğunu yaşıyorum. Her ne kadar kendi evim stüdyodan daha geniş olsa da geçen cumartesi küçük bir ortak alana 12 çocuk, 8 anne 20 kişi sığabilmeyi başardık. Hatta başlıktaki sözü kendime slogan yaptım. Ne kadar çok sevdiğiniz insan bir araya gelirse bulunduğunuz alan da o ölçüde genişliyor gerçekten.
Bunca zaman sanal olarak iletişimde çağ atlamış olsak da yüz yüze görüştüğümz insan sayısı giderek azalıyor. Bana soracak olsaydınız "kimseyle görüşemiyorum" der, beni aramayan arkadaşlarımı suçlardım bilinçaltımda. Çocuklarını, onlar aramasalar bile, her gün bıkmadan usanmadan arayıp hatırlarını soran babama nasıl bıkmadığını sorduğumda "ben sizin ihtiyacınız olduğu için değil, kendi ihtiyacımdan dolayı telefon açıyorum" cevabını almıştım. Gerçekten de son 1 ayda insanlardan beklemek yerine kendim aramaya başladım görüşmek istediklerimi. Ya da buluşmayı arzu edenlerin hepsini bize davet etmeye başladım. Bir aydır yaşadığım mutluluk son 5 senedeki bahanelerimin ne kadar yersiz olduğunu gösterdi bana. Özlediğimi göstermek için aranmaya ihtiyacım yok, arayıp söyleyebilirim o insana. Veya annemi ne kadar sevdiğimi anlatmak için çok büyük ritüellere, Allah gecinden versin onu kaybetmeme gerek yok. Dün öğlen onu evden alıp beraber içtiğimiz bir kahve onun sohbetine, sözcüklerine, sesini duymaya ne kadar ihtiyacım olduğunun bence en güzel göstergesiydi.
İnsanların sürekli bizi anlamasını bekliyoruz. 4 yaşındaki kızımdan bile kardeşi dolayısıyla anlayış bekliyorum. Halbuki kucağımdaki kardeşine saldıran kızımın tek istediği onu da kucağıma almam. Bunu yaptığımda normalde kendini sevdirmeyen bir çocuğun gelip annesini öpmesi onu anlamış olmamın kendisini ne kadar mutlu ettiğinin en açık göstergesi.
Buraya kadar okumayı başarıp hala tarif bekliyorsanız en azından umutlu bir haber vererek ve aklımdakilerin bir kısmını yazmış olmanın iç huzuruyla bitireyim cümlelerimi. Perşembe günü minik oğlum 1 yaşına giriyor, inşallah onun sofrasından tarifler yazacağım…
merhaba, güzel bir sofraya bennziyor, özellikle peçetelere bayıldım, nereden aldıgınızı öğrenebilir miyim?
MerhaBa Sitenizi Çok Beğeniyorum İlk Defa Yorum Yazıyorum Daha Önce Bi Kere Yazdım Ama Çıkmadı Galiba Mutfağın Hayırlı Olsun Güzel Günlerde Kullan İnşaallah Hayırlı Günler İyi Çalışmalar Kolay Gelsin
SALliHA hanim bana mail adresinizi yazarsaniz size tecrubelerimi yazabilirim.
iyiki dogdun musab..
allah saglıklı mutlu hayırlı uzun omur nasip etsin insallah evlatlarımıza..
ellerinize saglık hepsı cok guzel gorunuyo herzamanki gibi…
yazınız gerçekten çok iyiydi.
yazınız gerçekten çok iyiydi.
Merhaba Hatice Hanım, aslında işten yeni gelmiş, irmik helvası tarifi ararken son yazınıza da bir bakayım dedim. Sonuna kadar da okudum tarif olmadığı halde 🙂 Sizi takip edenlerin de sırf bu beklentide olmadığını düşünüyorum, hele siz yüreğinizi böylesine açmış ve samimiyetinizi ortya koymuşken… Bir işi yaparken ruhunu katmak her insanın harcı değildir, siz bunu gayet güzel başarıyorsunuz. Son olarak, tek kelimeyle, “tarifsiz” bir yazı olmuş 😀 Sevgiler…
Hatice hanım, oglunuzun dogumgünü kutlu olsun..tariflerinizi de severek takip ediyorum..özel olmazsa oglunuzun adı neden muhammed mus’ab..bilgim kadarıyla bu bir türk ismi değil..siz türkmüsünüz?
Saygılar
slm hatice,yazini okuyunca yuregime su serpildi adeta. tek olmadigimi hatirlamak mutlu etti beni.28 aylik bi oglum ve 2 aylik bi kizim var. oglum kizima saldirdiginda ona anlatmaya calisiyorum yapmamasi gerektigini ama bazen iyice bunaliyorum. tekrar tekrar anlatmaktan sabrim tasiyo bazen. ne yapacagimi bilemiyor, aciz hissediyorum kendimi. bu konuda tecrubesi olan arkadaslardan da tecrubelerini paylasmalarini bekliyorum…
hatice hanım tarifleriniz çok güzel.ama sizden bir isteğim olacak.önümüzdeki hafta sonu misafirim gelecek.oğlunuzun doğumgününde yaptığınız pıf pastasının tarifini meraka ettim aradım ama bulamadım.paylaşırsanız çok mutlu olurum.teşekkürler
Allah evlatlarınızı hayırlı kullardan eylesin. Hep birlikte hayırlı, mesut ve sağlıklı ömürler geçirmenizi dilerim.
s.a tek kelimeyle söylemek gerekirse süpersiniz yazılarınızı severek okuyorum ayşe ikbal ve musab la beraber rabbim hayırlı uzun ömürler geçirmenizi nasip eder inşallah nice güzel doğumgünleri yazılarınızda görüşümek dileğiyle sevgiler.hatice
meraba, tarif için değil daha çok paylaşımlarınızı okumak için ziyaret eder oldum sitenizi. nedense sıcacık, huzur veren ama bazen de kendi kendimi sorgulamamı sağlayan satırlar okuduklarım.duygular çok tanıdık…sanki yıllardır sohbet ettiğim bir dostumu dinliyormuş gibi hissediyorum. sağlıkla kalın…
sevgili hatice yılardır takipçinizim
ama sesiz olanlarından bu yazınızın karşısında çook duygulandım çoook satırlarınız beni uzaklara aldı götürdü üç çocuk annesi ve hasta bir eşin yanında yalnızlıklarla çaresizliklerle savaşıyorum allah kimseye kapıları gözletmesin yazınız 2011 yılının en lezetli tarifiyde bana göre sevgiyle kalın aysel
“Hafta sonu hazır annem bizleri bir sofranın etrafında toplamış ve onun “yeterince güzel değil çekme!” ısrarlarına rağmen masayı çekmişken yazayım istedim sözcüklerimi.”
Hatice hanım neden bunu belirtme gereği duydunuz? Çok güzel ve özenilerek hazırlanmış bir sofra, bir çok kişinin beğeneceği ve dahi ihtiyaç sahibi insanların hayran kalacağı annenizin kendi sofrasına neden böyle dediği ayrı bir üzülme konusu iken, sizin bunu paylaşmış olmanız bile üzücü. Belki kötü niyetli değilsiniz ama bunu okuyan insanların çok yanlış anlayacağı bir yorum olmuş. Bunun dışında bu yazıdaki söylediklerinize katılıyorum.
Aslında tarifleriniz kadar bu güzel sohbetiniz için de giriyorum sitenize.Ancak yorum yazmak bu güne kısmetmiş.MUSAB’ı yeni yaşında sevgiyle öp
yorum.Ayşe ikbal’i de unutmadan tabii…
yıne harıkasın hatıce abla
sana bısey sormak ısterım tarıf defterı forrum sıtesı acılmıyor cok bılgı edıyordum kendımce
tekrar sıteyı acabılır mısınız
sımdıden tesekkurler
hatice hanım ne güzel anlatmışsınız.aslında hepimizin eksik yanları bunlar.musaba ve size hayırlı ömürler dilerim.
Evet doğru söze ne denir..Eğer gerçekten istiyorsak yüreğimizde kocaman sevgilere kalabalıklara da yer açılır. Gönül kapısını açınca evin kapısı zaten açık oluyor. Defalarca evimde sayısı 25 kişileri geçen sevdiklerimi ağırladım…Ne hazırlanırken nede ağırlarken yoruldum. Çünkü sevgiyle istekle,beraberliğin verdiği mutlulukla baktım…O yüzden katılıyorum ve diyorum ki gönül kapınızı açık unutun….
zevkle okudum yazdıklarınızı ne güzel ifade etmişsiniz duygu ve düşüncelerinizi.sofrada çok güzel,gönüller bir olsun bir kuru ekmekle bile doyuyor insan.yeterki Allah için bir araya gelelim…Rabbim yavrularınıza uzun ömür versin hayırlı eylasin …
Merhaba Hatice Hanım,
Yazınız belki unuttuğumuz, belki görmezden geldiğimiz mühim bir detayı hatırlattı bize. Sevdiklerimizden bir şeyler beklemek yerine,her şeyde ön ayak olmamızın önünde bir engel yok, kendimizden başka.
Allah sevdiklerinizi ve sevdiklerimizi bize bağışlasın.
Sevgili Yildiz Alhan hanimefendi, siz videolari begenmediginiz diye bu videolar ileride basarili islere donusmeyecek anlamina gelmez. Ayrica insanlara “yapamazsiniz edemezsiniz” gibi negatif cumleler kurmak yerine desteklememiz tesvik etmemiz ve cesaret vermemiz gerekir. Unutmayiniz ki bir insanin basarili olmasi icin gerekli olan hersey kendisinde vardir tek yapmasi gereken gayret ve caba gostermesidir. Eminim sizinde cok sevdiginiz bir sey icin baskalarinin size “yapamazsin yahu birak bunun pesini” demesini istemezsiniz, lutfen su arabesk zihniyete bi son verelim.
Cok guzel yorumlamissin Hatice duygularini,ne hos anlatmissin gorusememe sebebi ararken aslinda istesek ne kadar kolay gorusebilecegimizi sevdiklerimizle…
Senin bu yazin ornek olsun bize.
Bu arada ben ve yakin cevremin, eminimki seni takip eden buyuk bir kitlenin de derdi sadece sitene girip yemek tarifi almak degil,seni kendi arkadasimiz gibi gordugumuzden ,sadece birseyler yazdigini gormek bile mutlu ediyor diye dusunuyorum.
saglikla büyütün oglunuzu ve güzel kizinizi insallah.o kadar güzel bi yüreginiz ve siteniz varki tesekkürler masallh size ve güzel ailenize…
Hatice hanim, yazdiklariniz o kadar dogruki bazen farkina varamiyoruz bütün bunlarin ve sonu gelmez bekleyislerle aramizi dahada cok aciyoruz sevdiklerimizle…
insana böyle telkinler iyi geliyor, eminim benim gibi düsünüyordur bircok insan.
buna benzer düsüncelerinizi bizimle paylasmaya devam edin lütfen, böyle degisik tariflerede ihtiyacimiz var süphesiz, persembeyi iple cekiyorum hoscakalin…
Merhaba Hatice Hanım;
sitenizi uzun süredir takip ediyor, birçok takipçiniz gibi o güzel tariflerinizle güzel sofralar hazırlıyorum..bunun için size çokça teşekkür ederim..yoğun iler dolayısıyla birkaç haftadır siteye bakamıyordum, dün açıp, şöyle bir geçen haftalarda neler olmuş bir bakayım istedim..gördüklerim daha doğrusu okuduklarım karşısında çok şaşırdım, çok nahoş şeylerdi açıkçası..çok üzüldüm, sizin ne kadar üzülmüş olabileceğinizi düşündüm, ne kadar etkilenmiş olabileceğinizi..yalnızca üzüntümü paylaşmak istedim, çünkü söylenecekler fazlasıyla söylenmiş..biz bu sıcacık, samimi site için çok teşekkür ederiz..sizi stüdyonuzda da ziyaret edebilmeyi, tanışabilmeyi çok isterim..herşey gönlünüzce olsun..kitabınızı da sabırsızlıkla bekliyorum..Allah yardımcınız olsun..
sevgili hatice yazınızla kalbimdeki en deruni hislere tercüman oldunuz.size müteşekkirim, sayfanız aracalığı ile sizi tanımış olmaktan dolayı çok mutluyum. bir gün gerçek anlamda görüşmek dileğiyle musab’ın doğum gününü kutlarım.
Arkadasligin tarifini vermissin ne guzel, daha ne tarif olsun :))
Hatice’ciğim seni belki madden tanımıyorum ama manen kalbimde özel bir yerin var!Hatta Ayşe İkbal’in ,Musa’bın,annenin,babanın…Senin ve sevdiklerinin mutlu olması inan ki benim yüreğimi de mutlu kılıyor..Kendimi sizin ailenizden biri gibi hissediyorum bilmem neden…
Belki de bu kadar samimi ve yürekten iyi biri olduğun için ve bizle bunu paylaştığın içindir.
Allah sana ,sevdiklerine daim mutluluk versin!Musa’bada çooook uzun ve hayırlı ömürler dilerim.
sevgilerimle
sevgili hatice hanim bugün yazdiginiz tarifler cok hosuma giti,tarifleri hep mutfakta uygulamak deyil,gercek yasamdaki tariflerde cok önemli,okudukca duygulandim,uzaklardaki annemi hatirladim,keske benim annemde yakinimda olsaydi,onunla güzel bir kahve iciminde bana verecegi o yumusak rahatlaci sohbetleri etseydik dedim.Oglunuzun yeni yasini kutlarim cok cok uzun ömürler dilerim ALLAHtan…..
Gene çok içten bir yazı Hatice, tarif olmasa da olur
BU YAZIYI OKUDUKTAN SONRA,
DUYGULARIMI TARİF EDEMEM.. HARİKASIN, İNSANLARIN YÜREĞİNE AKAN SICACIK BİR YAZI. ÖPTÜM SENİ, TEKRAR TEŞEKKÜRLER
hatice hanım, yazınızı ilgiyle okudum. Bu günlerde kafamı en çok meşgul eden konuyu paylaşmak istedim. Ben 1,5 yaşında kızı olan çalışan bir anneyim. Bu aralar aldığım ekstra işlerle akşamları da çalışmak durumunda kaldım. Gün içinde fırsat bulduğum 1-2 saati ve akşamları 7,5 tan sonra bütün zamanımı kızıma veriyorum ama Geceleri kızımın yok yere ağlama krizlerine girip anne diye bağırmalarını bu çalışma tempoma bağlıyorum. Yaşadığım vicdan azabı fiziksel yorgunluğumun önüne geçti. Muhtemelen kızım şu an kahvaltısını yapıyordur ama ben yanında yokum. Hazirana kadar sürecek olan bu tempo için devamlı dua ediyorum. Bu arada kızım 2 yaşını doldurmuş olacak. Ve ben onun güzel anlarını kaçırdığım için kendimi hiç affetmeyeceğim. Bir taraftan da sahip olduğum iş için ve bu işi yapabilecek güçte ve sağlıkta olduğum için şükrediyorum. Hayat tuhaf çelişkilerle dolu. Sevgiyle ve sağlıkla kalın…
Sizlerin yorumlarını okudukça benim de duygularım gün yüzüne çıkıyor. Bugünlerde okuduğum kitapta baba kızına “işimi seninle ilgilenmemek için bahane yaptım” diyordu. Gerçekten de bahanelerle dolduruyoruz etrafımızı. Çocuklarımızın küçüklüğü, işlerimizin yoğunluğu, yolların uzaklığı hep birer bahane. Halbuki biz küçükken annem ablamla benim elimden tutar soğuk Ankara sokaklarında arkadaşlarının evlerine götürürdü bizleri. Şimdi çocuklarımız küçük, insanları rahatsız ederiz diye muhabbet ortamlarından uzak tutuyoruz kendimizi. Çocuklarımız bizim örnek almasını istediğimiz insanların arasında değil de medyanın kendi süslü örneklerinin yanında büyüyor. Çok doluyum sanırım bu konuda…
Ne güzel dile getirmişsiniz. Uzun süre aramayan bir dostumuzu aradığımızda “seni hayırsız, bak yine ben aradım, sen beni hiç aramazsın” ile başlayan cümleler kurarız. Hayat telaşı.. Zaman insanı öyle bir sürüklüyor ki, insanlar herşeye bahane vakitsizliği gösteriyor. Ancak herşey bizim elimizde. Teknoloji bu kadar ilerlemişken birisi için ayıracağımız 5 dakika bile hem bizim hem de karşımızdakinin hayatına neler katacak kimbilir. Aynen sizin yaptığınız gibi. Annenizle birlikte içtiğiniz o kahvenin yerini hiçbir şey tutamaz eminim. Elinize, dilinize sağlık… İyi ki varsınız.
Perşembe günü benimde kızım 13 yaşına giriyor,inşallah sizde minik oğlunuzun bu yaşlarını gördüğünüzde,zamanın nasıl akıp gittiğine inanamıyacaksınız.Tarif beklentimiz bahane Hatice hanım,önemli olan etrafımızda sevdiklerimizin,sağlıklı,huzurlu,mutlu olduklarını bilmek.Gerisi şu gelip geçici dünya üzerindeki ayrıntılar.
Sevgiyle..
ben sizi keşfedip okumaya başladığımda henüz bekardınız, evlendiniz, ilk bebeğinizi, sonra ikinci bebeğinizi buradan okudum ve takip ettim.tanıdığım biriymişsiniz gibi sevindim tuhaf tuhaf:))) tariflerinizden çok tariflerin içindeki hikayeler yer etti aklımda. hep aynı keyifle okumaya devam ediyorum. tarif veya değil. kitabınızı da merakla bekliyorum. şimdiden hayırlı olsun inşallah.
selamlar.
S.A.nekadar içten,samimi bir yazı olmuş..yemek tarifinden daha güzel bence..unuttuklarımızı zamanın hızla geçerken gerıde bıraktıklarımıza dönüp bir bakma vakti gelmiş diyorum..yazınızdan çok etkılendım yüreginizi açmanızada sevindim…arayan hep ben olurken,,,aramayanları aramaya başlayacagım bugunden ıtıbaren….
uzun zamandır bır sofra resmı goremıyorduk teşk.edrim yazıiçin..musab’ında ömrü hayırlı,bereketli dolu bir hayatı olsun inş.ailesiyle mutlu ve huzurlu….
söylediklerinize hem katiliyorum hemde yinede aranmayi bekliyorum.bugün minik taham bir yasina girdi.arkadaslarimdan hatirlayip aramalarini bekledim.hani ben onlarin bebeklerini hatirliyorumya.bekledigim özel kisilerin arasindan 3 tanesi hatirlamdi ve ben buna üzüldüm galiba.
Gece gece aldıp götürdünüz beni.Allah birbirlerinin kıymetini bilen insanları artırsın.Çok teşekkür ederim.
Çok güzel ifade etmişiniz meramınızı.
Yazdıklarınız gayet güzel ve anlamlı olmuş adaşım:)Rabbim bizlere hem bu dünyada hem ebedi dünyamızda hatırlanmayı nasip eder inş.Şu an yaşadığımız hayatta önemli ise de;ya ahiretimiz!!Ya ahiretimizde bizi kimler yalnız bırakmayacak.Ayrıca biz onları hiç arayamayacağız,belki rüyalarada görüşeceğiz..
Hadi şimdi tüm ebedi dünyaya göçenlerimiz için dua edelim ve onları hatırlayalım inş..
Oğlunuzun yeni yaşı hayırlı, sağlıklı olsun inş.Rabbim,Sizin çocuklarınızla beraber hepimizin çocuklarını sadak-ı cariye(bitmeyen amel)eylesin inşallah..
Sevgili Hatice, Portakal ağacının yıllardır takipcisiyim.Tariflerinizi beğenerek uyguluyorum..Zaten siz güzel yazan birisiniz.yalnız videolarınızı seyrettim,bana darılmazsanız beyendiğimi söyliyemeyeceğim.Bence siz hep yazın…çünki hiç ekran karizmanız yok.sanırım çalışmalarınız yemek proğramı yapma yolunda.ama bu çekimlerle mümkün değil..çünki çok amatör.çeimlerinizi tarafsız gözle bir izleyin bana hak verirsiniz.kolay gelsin…..
Dedikleriniz ne kadar doğru.Aslında birileri tarafından hatırlanmayı beklemek yerine aslında başkalarını hatırladığımızı onlara bildirsek belki de yalnızlıklarımız çok aza inecek.Bu arada oğlunuzun yeni yaşı şimdiden hayırlı olsun.Yeni tariflerinizi bekliyoruz.
hayat sevdiklerinle ,dostlarınla güzel..bende duygularınıza katılıyorum.benimde oğlum 3 aylık oldu bugün.oğlunuzun yaşı hayırlı olsun .Rabbim bizede göstersin o günleri
Merhaba Hatice
Lise müdürümün “Ahir zamandayız, zamanın bereketi yok hiçbir şeyi ertelemeyin” diye çırpınırcasına sesini duyurma çabası hala gözümün önünde…
O zaman dinlememiştik çoğumuz, kulak asmamıştık gözlerindeki, sesindeki uyarıya.
Şimdi ise otuza gün sayarken dönüp kayıp zamanıma, ACI larıma bakıp ağlıyorum aah ederek…
Birliktelikte yeter yok, sakın bu yeter demeyin, sevgi doyulası birşey değil,dokunmak…hiç değil.
Sevdiklerinizin sıksık elini tutun.
Ben en çok kaybettiğim elleri özledim, çok güzellerdi…Anlatamam elleri, değişiklerdi; sıcak? sevgili? şefkatli? bilmiyorum o hissettiğim şeyin adını. Değişik birşeydi diyebiliyorum sadece…
Senin için, oğlun için, bu acıyı anlayanlar için dua ediyorum
“Rabb im,
Mus’ab, annesi ve tüm ANNEler için, evlatlar için, kardeşler için, hayr huzur iman dolu keşkesiz ömürler diliyorum”
oyle..
hayatin kosusturmacasindan erteledigimiz cok sey var! oysa anne-baba’nin sesini duyup onlarin hayir duasi alinarak baslanan gun ne bereketli..
yazdilariniz bircok insanin tercume-i hali..hepimiz yalnizlaik ve unutulmusluk ekseni icerisinde donup duruyoruz,dondukce carptigimiz sey yine yalnizligimiz,en guzeli ayaga kalkip,dostlara gonul ve hanemizin kapilarini cama girisiminde bulunmak,yosa buyuk sehir yutup gidiyor insani..
keske beni de cagirsaydiniz,kiskandim:)sizlerle arkadaslik kurmak eminim guzeldir…
Hatice, bu yazdiklarin aslinda cok negatif degil. Bazen hayatta bir amacimiz varsa bunun icin gece gündüz demeden calismak gerekiyor. Böyle zamanlarda ese dosta pek vakit ayiramiyoruz. Senin ne güzel ki ektiklerini bicme vaktin gelmis. Kitabini merakla bekliyoruz. Berlinden sevgiler…
uzun zamandir tariflerini takip ediyorum haticecim ilk kez yorum yapiyorum gercekten cok haklisin bende senin gibi iki uc yildir tembelllik yapiyorum bu konuda senin bu yazini okuduktan sonra gercekten karar verdim uzun zmandir gorusmedigim arkadas ve dostlarimi ben arayip evime davet edecegim bunlari bize hatirlattigin icin sana cok cok tesekkur ederim.buarada Allah ogluna saglikli uuzn omurler nasip etsin ins.tariflerini sabirsizlikla bekliyorum Allah a emanet ol.
Hatice Hanım yazınız öyle güzel öyle sürükleyiciydi ki inanın bitmesin istedim. Şu beş paragrafa nasıl bu kadar duyguyu sığdırdınız hayret! pişmanlık, burukluk, keşkeler, özlem, vefa saymakla bitmez…