Geçen hafta her şeyin iyice üzerime gelmeye başladığını hissettiğim bir akşam, oğluma ayakkabı alma bahanesiyle kendimi dışarı attım. Kaçırılan sapaklar, dönülemeyen yollar sanki ulaşmak istediğim yerden beni adım adım uzaklaştırmaya çalışsa da vazgeçmeyip yoluma devam ettim. Bir iki dükkana bakıp aradığımı bulamayınca "üçüncü dükkana da girip geri evin yolunu tutarım" diye düşündüm.
Üçüncü dükkana adımımı atar atmaz üniversiteden çok hoş sohbet ve kendisiyle konuşmaktan hep mutluluk duyfuğum bir arkadaşıma rastladım. İkimiz de çocuklarımızı bahane edip aslında düşüncelerimizi dağıtmak için o akşam aynı dükkana girmiştik. İşimizi bitirip kahve eşliğinde kısa ama benim için çok doyurucu bir sohbet gerçekleştirdik.
Sizi zihnen besleyecek, hayallerinizi konuşabileceğiniz, beraber birşeyleri gerçekleştirebileceğiniz insanların arasında bulunmanızın ne kadar önemli olduğunu onunla konuştuktan sonra da farkettim. Hepimiz gündelik hayatın sorumlulukları, mecburiyetleri ile öyle meşguluz ki, okuldan ilk mezun olduğumuzda ya da büyüklerin dünyasına anne/baba/eş sıfatıyla ilk adım attığımızda ne hayallerimiz vardı hatırlamıyoruz bile. Sadece hangi engeller yüzünden istediklerimizin olmadığını net bir biçimde biliyoruz.
Ansızın karşıma çıkıp içimdeki umutları yeşerten arkadaşımla beraber dün de hiç tanımadığım bir hanımefendi silkelenmemi sağladı. Kadınların girişimciliği ile ile ilgili bir toplantıda yanıma oturan, konuşmaya en çok katılan ve 55 yaşında olduğunu söyleyen hanımefendi kendisinin de bir zamanlar doktoraya başladığını ama yarım bıraktığını anlattı. "Her şey zamanında güzel" derken kendime son zamanlarda ne kadar çok "10 sene öncesine dönebilsem daha doğru adımlar atardım" dediğimi hatırladım. 2021 senesinde "keşke 2011'de iken o adımı atsaydım" dediğim konular olmasın,birbirlerimizin hayallerine ve ilerisinde başarılarına katkımız olsun istiyorum. çünkü farkettim ki kendi hayallerimden çok başkalarınınkine yardımcı olunca mutlu oluyorum ben.
Son birkaç gün kendi açımdan bu yüzden daha umut dolu geçti. Şimdi önemli olan bu umudun solmamasını sağlayıp çevremdekilere de bu umuttan dallar vererek onların da kendi köklerini salmasını sağlamak. Yıllar önce bir blog okuyucusuyla konuştuğumuz, ilgi alanlarımı, hayallerimizi ve her birimizin bunlara yapabileceği katkıları belirten, çeşitli projelerimizi hayata geçiren bir veritabanını bile oluşturabiliriz belki bir gün…
Buraya kadar okumayı başarıp "tüm b unların tarifle alakası var" diyenler için… fotoğraftaki minik kızarmış börekler de bana üstte anlattığım umut duyguları gibi duygular yaşatıyor. O tabak, sanki bir pazar sabahı 1 saat daha fazla uyumaya söz vermiş ama gene başaramayıp mutfağa girmiş anneyi, çıplak ayaklarını parkede sürüyüp bir yandan gözlerini oğuşturan, erkenden kalkan annesini görünce gözleri ışıldayan çocuğu, ve uykusunu almış olsa da kendisini 1 saat daha rahatsız etmesinler diye dualar eden babayı hatırlatıyor bana…
Fincan böreği
6-8 kişilik
Tarif Sofra'nın ocak 2011 sayısından.
Malzemeler:
- 2 su bardağı un
- 1 çay bardağı ılık su
- 1 adet yumurta
- tuz
iç harcı:
- 500gr pazının yaprağı
- 1 adet soğan
- 2 yemek kaşığı tereyağı
- tuz
- karabiber
- kızartmak için: sıvıyağ
Hazırlanması:
- Unu bir kaba alıp ortasını havuz şeklinde açın. Tuzu ekleyin. Ilık suyu azar azar ekleyerek yoğurun. Yumurtayı ilave edip, pürüzsüz bir hamur elde edinceye dek yoğurmaya devam edin. Hamuru dörde bölüp üzerine un serpin. Nemli bir bezle örterek 30 dakika dinlendirin.
- Pazıyı yıkayıp doğrayın. Tereyağını bir tavada eritip, yemeklik doğranmış soğanı rengi dönene dek kavurun. Üzerine pazıyı ekleyin. Suyunu iyice çekene dek ara sıra karıştırarak pişirin. Tuz ve karabiber ekledikten sonra ocaktan alın ve ılınmaya bırakın.
- Dinlenen hamur parçalarından birini düz bir zemine alın ve un serperek servis tabağı büyüklüğünde açın. Yufkanın yarısına aralıklarla pazılı harçtan koyun. diğer yarısını üzerine kapatın. Bir kahve fincanı ile harçlı kısımlar ortada kalacak şekilde hamuru kesin. Kalan 3 parça hamuru da aynı şekilde hazırlayın. Bol yağda kızartın ve fazla yağını almak için kağıt havlu üzerine çıkartın. Birkaç dakika sonra servis yapın.
hatice yazdıkların şüphesiz hepimizi etkiledi. bende buraya yazan birçok arkadaş gibi vaktiyle hayallerini gerçekleştirememiş biriydim. ama 2009 da üniversite sınaını kazandım. 2013 tede mezun oldum. şimdi yüksek lisansa başlıyorum.ailemizi ihmal etmeden hayalerimizi gerçekleştirmeliyiz. hiç bi şey için geç değil. bu arada çocuklarım için yeni tarifler ararken yorumları gördüm.biraz geç olmuş ama olsun.seni 2005 ten beri takip beri takip ediyorum.birçok tarifini denedim .hepsi için teşekkrler.hayallerin gerçekleşmesi ümidiyle.
bütün kadınlar aynı şeyi yaşarmış ama bunu bilmezlermiş..hikayen nekadar da benim hikayeme benziyor hatice.yeniden dirilebilmek,eskittiklerimizi yenileyebilmek ne güzel hamdolsun
hayallerimiz,yapamadıklarımız,unuttuklarımız,pişmanlıklarımız,keşkelerimiz…pek çok kişinin hislerine olduğu gibi benimkine de tercüman oldunuz
Sevgili Hatice Hanım,
Yazınız umut dolu! Fakat her nedense son cümleler benim gözlerimin dolmasını engelleyemedi. Aynı şeyleri yaşıyor olmak belki de duygulandıran.
Başörtüsü hukuksuz yasaklarından yapamadığımız y.lisans vs. şimdi ise çocuklar eş iş üçgeninde hayallerimizin yavaş yavaş el sallayarak uzaklaştığını görmek.
Oysa önümüzde uzun bir yol var.Hiç bir şey için geç değil.
Yorumları okumadım ama sayısına bakınca paylaşmanın asaleti ve samimiyetinizin kerameti belkide bu kadar ses getiren diye düşünüyorum.
Hanımlarla ilgili sözlerinize aynen katılıyorum. Birbirimizi sevmedikçe iman etmiş olamayacağımız dusturunu hiç akıldan çıkarmamalı.
Ve son olarak biz hanımların arada bir,bir araya gelip birbirimizin omuzunda ağlamaya ve yeni projeler için yaparsın ha geyret diye cesaretlendirmeye ve yüreklerimizi birleştirip tüm dünyaya faydalı olma yolunda çalışmalar için birleşmeye ihtiyacımız var.
Hadi siz önayak olun buluşup konuşalım. Her bir güzel yürekli hanımın içindeki tomurcuklar çiçek açsın. Belki bu bahar herkese iyi gelir.
yıllardır ne çok insanla ruh eşi olduğunu tahmin edebiliyor musun?
PAZAR SABAH KAHVLTISINA SADECE PEYNİR VR KRKİKLR YAPTIM.HAMURUN YUMUŞAK OLMA İHTİMALİ SIFIR DERKEN BİRDE BAKDIM Kİ YUMUŞACIK.MAYASIZ OLMASI ÇOK DAHA İYİ OLDU.MUHTEŞEMSİNİZ…
son paragrafınızı okuyunca yorum yapmadan duramadım.bu kadar mı guzel ıfade edilir hayata bakış hemde herkesın baktıgı yonden tebrıkler
yıllar, yıllar önce İskender Palanın bir yazısını okumuştum. Küllerin altında saklı kalan koru anlatan. Hiçbir şey için geç değil. Yaş kaç olursa olsun. Zor olan ne istediğinden emin olabilmek değil mi? Ne mutlu size ki rastlantısal bir şekilde karşınıza çıkan arkadaşınıza içinizi açabiliyorsunuz ve size bir ışık oluyor ve siz o ışığı çoğaltıp buraya yayıyorsunuz. Biliyorsunuz ki bir dolu kararsızlığı, hayatına saklanmış küçük mutlulukları, ve küllerin altında bekleyen korlarıyla sizi seven, anlayan bir dolu insan var burada. Önce burada sonra sonsuzluk yurdunda hayallerimize vasıl olma ümidiyle…
Remziye
10 gün önce 30unu dolduran ben içseslerimle boğuşurken ilaç gibi geldi yazın .yaşımı sorun etmeden önüme bakmam anımı yaşamam gerektiğini anladım.maddi sıkıntılar yüzünden okuyamamıştım evlendikten sonra liseyi bitirdim ve geçen sene eşimin desteği ve içimdeki okuma aşkıyla ygs ye girdim ve bu sene 1,sınıftayım elh.evişleri eşişleri ve oğlumdan kalan vakitlerde ders çalışıyorum ama bazen bunaldığım zamanlar oluyor öyle bir dönem de seni okumak çok güzeldi.Rabbim hayatlarımıza dokunurken seni aracı kılyor buna emin ol ve hep böyle ol…Allaha emanet..
Bende bu pişmalıkları sadece ben yaşıyorum sanıyordum.
Hayat tuhaf bir ikilem.. Maddi olanaksızlıklar nedeniyle çalışmak zorunda kalan arkadaşlarım evde çocuğunu büyütenlere imreniyor, evdekiler ise çalışan özgür ruhlara..İkisini bir arada yapmanın yolunu bulan var mı acaba? Ya da “sahip olduklarıma şükretmeliyim” diye kendine telkin ederken bir yandan da hayallerine iç geçirmemeyi başaran? Bazen bende bir sorun var acaba diye düşünüyordum. Tek olmadığıma sevindim doğrusu…Umarım herkes hem kendi ruhunu hem de ailesini mutlu etmenin bir yolunu bulur…
hatice hanım, hayatlar bu kadar mı benzer bu kadar çok kişimi aynı limanda rehin kalır? dogrusu anlamak zor. bugunku ruh halime ayna oldu sözleriniz.Hem iyi bir anne,iyi bir eş, hem de hayallerini gerçekleştirebilen bir kadın olamak mümkünmüdür acaba?Bilemiyorum ama bende parçalar hep eksik kalıyor,resim bir türlü tamamlanmıyor.ve bir yanım hep huzursuz.
HATİCE HANIM
YAZDIKLARINIZI GÖZÜM DOLARAK OKUDUM ANNECİĞİMDEN UZAKTAYIM ONU HER ZAMAN ÇOK ÖZLÜYORUM YAZINIZI OKUDUKTAN SONRA ÖZLEMİM VE SEVGİM KAT KAT ARTTI…
ANNE ÖZLEMİMİ DİĞER ANNECİĞİME (KAYINVALİDEME )BU GÜZEL BÖREĞİ PİŞİRİP BERABER TATMAKLA GİDERDİM.
ELLERİNİZE VE YÜREĞİNİZE SAĞLIK
SEVGİLERLE
Gerçekten harika bir tarif olmuş. izin verirseniz blogumda yayınlamak istiyorum. Teşekkürler.
Sizi yıllardır takip ediyorum.Benim için farklı bir arkadaş oldunuz.Beni sitenize çeken tariflerinizden öte düzen tertip,hayata bakış açınız,aileniz,fotoğaflarınızdaki aydınlık,yazılarınızdaki yalınlık dı.Yaptıklarınız yapacaklarınızın teyidi oldu.Onun için sizi takip etmekten keyif alıyorum.
Sizin site ile tanıştığımdan beri kilo alıyorummmm….Nefis lezzetlere dayanamıyorum.Ne yapmalı?:))))))))))
ne güzel yazmışsınız, benim de azıcık edebiyat yeteneğim olsaydı aynen bunlar dökülürdü satırlarımdan, bir ben değilmişim demek son zamanlarda kendi kurdugu hayatı yıkıp yeni baştan yapsam diye düşünen…mevsimden midir 30 larda olmaktan mı bilmem..
ne güzel yazmışsınız, benim de azıcık edebiyat yeteneğim olsaydı aynen bunlar dökülürdü satırlarımdan, bir ben değilmişim demek son zamanlarda kendi kurdugu hayatı yıkıp yeni baştan yapsam diye düşünen…mevsimden midir 30 larda olmaktan mı bilmem..
Bence düşünmek, planlamak ve konuşmakla (yazmakla) geçen zaman uzaklaştırıyor bizi hedeflerden. Bir an önce harekete geçmek en doğrusu. Ayrıca hayatı sadeleştirmek, belki kişileri elemek, gereksiz paylaşımlardan uzak durmak lazım. Yalnız kalmak lazım biraz. Yalnızlığı sevmek lazım. En önemli görev olan anneliği layığıyla yerine getirip, bunun huzurunu duymak lazım…
sevgili hatice,
sitenizi ve sizi çok seviyorum.yazınızı okudum ve okurken de düşündüm ;biz kadınlar ne kadar özel varlıklarız!!!samimi ve derin bir yazı olmuş,tebrik ederim.sevgiyle kalın,Allah’a emanet olun…
sevgili hatice ;
yazdıkların yemek tariflerinden çok daha doyurucu olmuş,üstelik çok da samimi olduğu o kadar belli ki…
Hepimiz yani biz kadınlar böyle yetiştirilmedik mi?
Kendimizi erteleme, fedakarlık yapma, başkalarının hayatlarını yaşama
hepimiz yani biz kadınlar ;
ister farkında olalım ister okuyunca/konuşunca/birilerine rastlayınca veya hatırlatılınca fark edelim bunlar hep kadın olmanın getirdiği
pek çok kadının ortak dertleri bunlar
hatice hanım nekadar güzel yazmışsınız.çoğu bayanın içinde bulunduğu ama kelimelere dökemediği haline tercüman olmuşsunuz.umarım üzerimizdeki kara bulutları dağıtıp güneşe yüzümüzü dönebiliriz.içinde bulunduğumuz ataletten sıyrılıp enerjiyle dolabiliriz ve başkalarına kaynak olabiliriz.umarım ummayı bırakıp ilk adımı atabiliriz.sevgiyle kalın.
Besigi sallayan el, dunyayi sallarmis diyorum sadece :))
yazıya bayıldım özellikle de son cümlesi her pazar yaşadığım bir tablonun tıpkısının aynısı :))
çok güzel bir yazı, ümit dolu ve başkalarına da ümit veren.
mrh yazınızı cok begendım ve okurken o kadar etkılendım kı anlatammam helede en sonu yokmu duygulandım kendımı gordum aylemı cok guzel
selam hatice.yazdıkların cok etkiledi beni. inanırmısın kendi caresizligimi dahada fark ettim.ailemin tamamen ilgisizligi ve sevgisizligi,ünüversiteyi basörtüsü yüzünden okuyayamama,istemedigim baska bir meslegi on yıl yapmış olmama. sonra es, cocuk , cocuk. suan evde oturan, iki cocugu olan, kafasını dagıtmak için dısarı cıkamaya, içini dökebilecegi arkadsları olmayan, esinin işsizliginden dolayı isteklerini hep erteleyen..daha ne yazayımki. arada bir seni takip ediyorum hayat tarzın, aile yasamın, anne ve babanlarla ilişkilerin hep imrenmişimdir. hafta sonu kahvaltıların ailecek tabi. benim hiç kendi ailemle böyle kahvaltılarım olmadı. neyse herkesin imtihanı farklı…allah yar ve yardımcın olsun. selam ve dua ile.
Selam
Su son gunlerde yasadigim ic muhasebeye guzel bir katki oldu. Bir anlamda ilham kaynagi… Ayrica bugunlerde boyle bir yorum yapilmis olmasi International Womens Day acisindan da cok anlamli
Basarilarimizin devami ile
pazı yerine ıspanak koysak nasıl
ya da pazı yerine ne koyabiliriz
teşekkürler…
sevgili hatice
7 yıldır beğeniye takip ediyorum seni çocuklarım küçük 4 yaş 1.5 yaşında iki oğlum var. tariflerinin çoğunu denemişimdir ve hemen hemen hepsinde başarılı oldum çok özeniyorum sana.
bende çocklar için herşeyden vazgeçtim hem çalışıp hem çocuk büyütmek zor üstelik ev işi ertesi gün çocukların yemeğini akşamdan hazırla, ev topla temizlik derken kendime ayıracak vaktım yok ama geçiçi bir süre bu biraz daha büyüdülermi rahatlıycam bu kadar bağımlı olmayacaklar bana diye avutuyorum kendimi artık büyüyünce sorunlarıda büyürmü yoksa ben kendimi parçalayacak başka şeylermi buluru bilmiyorum ama Allah sağlık versin onların kötü gününü göstermesin yeter bana… varsın yıllarım, uykusuz gecelerim feda olsun minik kuşlarıma…
Selam Hatice,
Yazını çok beğendim,Umut-10 sene öncesi-sonrası …
Bunlar benim hayatımı da özetleyen anahtar kelimeler.10 sene öncesinden başlayan üniversite okuyabilme umudumu hiç yitirmedim(başörtüsü meselesi nedeniyle),bu sene inş sınawa gireceğim ,kazanır mıyım bilmem ama umudumu yitirmemiş olmamın werdiği,garip bir mutluluk içerisindeyim 🙂 3 çocuk annesi olarak ,akademik dünyada ne kadar ilerleyebilirim,bunu bilemiyorum ama 10 sene sonrası için umudumu ( Allah ın izniyle ) kaybetmeyeceğimi hissediyorum ^_^
merhaba hatice sitenizi 3 yıldır takip ediyorum ne ilk defa yorum yazıyorum.benim gibi hisseden ve düşünen insanların olması ne güzel yazını okudum arkadaşların yorumlarınıda okudum ve sevindim.bende evhanımıyım 10 yıllık çalışma hayatından sonra evdeyim 2 yaşında kızımla bereber evde olmakta güzel ama bazen olmuyor.ve seni tebrik ediyorum kutluyorum Allah yolunu açık etsin
yazdıklarınızı okyunca a bu benim dedim…Galiba bütün anneler aynı şeyleri yaşıyor…
Biz daha çok paylaşım bekliyorz eşlerden anlayış bekliyoruz ama sanırım onlar daha farklı gözlerle bakıyolar hayata…
Hatice Hanım sitenizi yaklaşık 3,5-4 senedir takip ediyorum. Bence oldukça başarılısınız , gerçi insanın bazen bunu duyması yetmiyor. Çünkü kendi kafasında yapmayı planladığı şeyleri yapamadığını ve kurduğu hayallerin ne kadarını gerçekleştirip ne kadarını gerçekleştiremediğini sadece kendisi biliyor. Bizler gerçekleşenleri görüyoruz ama bence umutsuz olmayın, hayat adına oldukça güzel şeyler yaptığınızı az çok buradan takip ediyoruz. Allah yar ve yardımcınız olsun.
Selamlar
Çevremizdeki insanların benzer sorunları olduğunu bilmek bizde onları taşıyabilme çözebilme gücünü arttırır. Yazınızda birsürü ipuçları var demek istediklerinize dair.Ama inanın hayat kalp atışı gibi inişli çıkışlı ve bu grafikle güzell..Sağlıkla ve umutla kalın…
Yazı güzel,tarif güzel,duygular tanıdık.İnşallah hiç kimse için hayallerini gerçekleştirmek adına çok geç kalınmamıştır.ertelenmiş hayatlarımız var hepimizin çünkü…Sevgiler.
Ha-ti-ceeee harikasınnnn Allahu teala mutluluğunu daim etsinn…
Cok guzel ifade etmissiniz okurken keyif aldim. Bu dusuncelerimizi paylasabilicegimiz birilerini bulmak zor olabiliyo cogu zaman cunki karsindaki insanin seni yargilama ihtimalinden korkuyo insan her zaman icin. Ama su da bir gercek ki herkesin isteyipte yapamadigi seyler illa ki vardir, hic kimse mukemmel bir hayat yasamiyordur, onemli olan sukretmek sanirim ve bazen istedigimiz ama biturlu gerceklesmeyen seylerin zamaninin gelmedigine inaniyorum ki hersey yolunda gitseydi hayatta cabalamak diye bi kavramda kalmazdi herhalde, hepsi birbiriyle baglantili bi sekilde 🙂 tarifleriniz cok guzel, ellerinize saglik…
Merhabalar. Yazıyı okurken Hatice hanım beni nasıl bilmiş de yazmış. Okurken aynen kendimi buldum. Bende çok şeyi erteledim ve şu an dönebilsem diyorum. Dönemediğimi bildiğim halde ireliye yönelik neler yapabilirim onuda bilmiyorum.
Bu güne dönmeyi arzulamamak için bu gün bir şeyler yapmam lazım ama ne?
Yerimde saymakla meşgulüm. Beni bu rüyadan uyandıracak birini bekliyorum. İnşallah çıkar.
Sevgiler…
bence sizi başarıya götüren samimiyetiniz!
yazdıklarınız duygularınızı hissetirecek kadar böreğinizde ağzımızı sulandıracak kadar güzel ellerinize sağlık
yazınızın bana nekadar iyi geldiğini anlatamam pasportum geçirmiş 4 yılddır saçlarfını bile tarayamayacak kadar kendini sevmemiş bi anne olarak kendimde yeni umutlar keşfettiğimi farkettim belki ben de başlayabilirim ne dersiniz…dualarınızı bekliyorum…
Oturup ağlayasım geldi.. Aynı yaştayız ve aynı duyguları yaşıyoruz. Biz ve bizim yaşımızdakilerin bir çoğu aynı şeyi söyler durur. Siz şuna inanın benim hayalimde olan ama başaramadığım şeyi başardığınıza. Aynı yaştayız ama bir bebeğim bile yok. Sizin maşallah 2 bebişiniz var.. Hazinenin benimkinden kabarık.. Hayalleriniz de..
Sevgiler..
hatice hanım sizin de pişman lıklarınız varsa benim nelerim olması lazım bilmiyorum 2 çocuk annesi yoğun çalışan bir bayan ve bu kadar işle uğraşan bi insasınız daha ne olsun size hayranım biliyorsunuz hiç moralinizi bozmayın aynen devam üzmeyin kendinizi ve bizi
hatice diyorum çünkü aynı yaştayız duygularını bizimle paylaşmaktan hiç çekinme çünkü çok içtensin hatice seni1senedir takip ediyorum ama ilk defa bugün yazıyorum o yüzden çok heyecanlıyım senin içingüzel şeyler yazan herkese katılıyorum
Hatice Ablacım her yazını olduğu gibi bu yazını da tabii ki sonuna kadar okudum. içtenliğin her kelimende belli ediyor kendini.. kendine çok iyi bak.. Umudumuz eksik olmasın hayatta..
Super yazmissin Hatice hanim. Inan insan okurken bu yazinin bilir bil elden oldugunu hemen anliyor.Masallah diyebiliyorum size..Masallah.Bu arada ev hanimiyim ve elim mutfaktan ve bulasiktan hic cikmiyor.Ama bu bazen bikkinlik versede yinede evde herkese kosturan onlara yardimci olan bir direk bir temel oldugumu kabul ediyorum.Kadinsiz bir evin ise hic kolay olmayacagini dusunuyorum.Tarifini deneyecegim.
Nekadarrr benim yaşadıklarıma tercüman oldugunuzu size haykırmak isterimm…ben haytımda sürekli bırşeyler yapmak ıstıyordum ve bırşeyler benı hep durduruyordu,, durduranda hep eşim oluyordu..taakiii dr.söylediklerden sonra eşimin tavrı değişene kadar..biliyormusunuz onun benı anlar bir şekılde karşıma geçip konuşması bıle benı kendıme getırdı ve iyileştirdi..sadece benım bunu yıllardır soyledıgımm yanımda kaldı..demekki dr.soylemesı gerkıyormuş birşeyleri….,,sureklı 3 çoçuk var yapamazsın zor olur onlarla ılgılen dıyen eşim benı sadece bu konuda anlamayan hayat arkadaşım sonunda anlamıştı..hayatımda neler mı yaptım kendım için,,beni mutlu eden, ruhumu doyuran, yapmak ısteyıpde yapamadıgım şeylerı yapabılecegim düşüncesi bıle benı iyi etmeye yetti inanın..hayatıma bır hobı sokuyorum ılkı bu oldu,ıkıncısıde yapmak ısteyıpde bır donem hepımızın sorunu yuzunden okuyamadagım okuma hayatına gerı donmeyı duşünmem..buyılı kaçırsamda seneye sınavlara girecegim:):):)
eger birşeyler yapmak istiyorsanız hemen harekete geçin…yolunuz açık olsun inş..
bızım samımımıyetımıze güvenip içinizi açtıgınız içinde size sonsuz teşk.sizinle tanışmamış olsakta aramızda oyle bır bag,kardeşlik oluştukı..böyle güzel sohbetler eder olduk sonunda…Allah emenet olun…Selam ve dua ile….
Haticecim okadar cok sevenin varki, coktan kendimi ifade edecegim duygusal anlamdaki ifadeler birer birer kullanildi, tekrari laf kalabaligindan ibaret olacak sanirim. ama sunu belirtmeden gecemeyecegim, bende bu “kocaman yufka yurekliler” grubunun mensubu oldugum icin mutluyum…..
evet çoğu yerinde insan kendini buluyor bu yazıda,
herkesin kısmen de olsa balkabağına dönüşmüş bir yaşamı var
yaşamak umut etmek demek
o balkabağından güzel yemekler yapmak demekkkkk:)))
sevgilerr