Cumartesi akşamı eşimin anneannesini ziyarete gitmiştik. Akşam ellerini öpüp apartmandan inerken anneannesi “sizin torunlarınız da sizi ziyaret etsin” diye dua ediyordu. Bu dua beni çok etkiledi. Arabaya binince “keşke büyükbabama da gitsek” dedim. Sonrasında eve bile uğramadan yola koyulup aynı gece Ankara’ya vardık. Ertesi sabah kapılarını çaldığımızda ne kadar basit ve güzel bir karar verdiğimiz gözlerindeki ışıltıdan belli oluyordu. Aynı gün akşam site sayesinde tanışıp hep e-posta ile konuştuğumuz, hatta geçen yıllarda nikahı için günübirlik Ankara’ya gidip, tebrik sırasında “tebrik ederim, Hatice ben Portakal Ağacı!” diyebildiğim bir arkadaşım ve eşi ile buluştuk. Sağolsunlar pazar günlerinin birkaç saatini bize ve bizim iki yaramaz bıdıklarımıza ayırdılar.