Son günlerde 2,5 kişilik keşif grubumuzla gezip yeni yerler, yeni şeyler keşfediyoruz. Aslında keşfettiklerimiz daha çok yeni mekanlar olsa da dünkü gezinin sonunda uğradığımız mağazadan… Daha fazlasını oku »2,5 Gezginin Keşif Notları
dün kitapçıdaki “glass painting” isimli kitaba bakarken cam bardakların üzerine noktalarla desenler yaptıklarını gördüm. ben de eve gelince annemin kullanmadığı şekerliklerden birini bulup (ona göstermeden) üzerine fırça ile boyadım. önce kare bir kağıt kesip üzerine deseni çizdim. sonra da bu kağıdı bantla şekerliğin içine yapıştırdım. bitirdiğimde şekerliğin yeni halini en çok annem beğendi…
geçen hafta ortaokula giden kuzenlerimle konuşurken el işleriyle uğraşmayı sevdiklerini ama nasıl yapacaklarını bilmediklerini söylemişlerdi. ben de el işi ile ilgili çok sevdiğim 2 kitabı ayrı ayrı set yapıp onlara hediye etmeye karar verdim. elif için hazırladığım set yukarıda. dikdörtgen bir kalem kutuyu dergilerden kestiğim resimler ve kurdaleyle süsleyip kutunun içine; üzerine ay resmi işlediğim bir torba lavanta, bir torba m&m’s çikolata ve bir şişe burberry’s sabunu koydum. kutunun yanına da merehurst’un “glass & ceramic painting” kitabını ekledim. diğer kuzenim için de benzer bir set yaptım, ona da gene aynı yayınevinin “drying your own flowers” kitabını koydum. her kitabın arasına da birer winnie the pooh kartpostalı yerleştirdim. iki seti de aynı kağıtla kaplamam gerektiği için isimlerinin baş harflerini lamine kağıtla kesip kurdale ile pakedin üzerine yapıştırdım…
dün akşam tuğba için bir hediye yapmak istediğimde aklıma ilk gelen yemek tariflerini ve türk sanat müziğini birarada barındıran birşey bulmaktı. üniversitedeyken onların evine ne zaman gitsem radyoda veys fm çalıyor olurdu. hatta feyza her akşam aynı listeyi çaldıklarını söylerdi. ben de önce münir nurettin selçuk’un bir cd’sini akşam garajın kapısında bulduğum kuru yapraklarla süsledim. sonra önceden yaptığım bir resmi keserek arkalarına kuru boyayla sevdiğim yemek tarifilerini yazdım. eylülde yaptığım bir kartla beraber hepsini geçen ay yaptığım bir zarfa koydum. inşallah beğenir… dün bir de kendime bir kalemlik yaptım. galiba okula gitmeyi özlemeye başladım…
bakalım annem elişi kutusunun kapağını ve düğmelerinin büyük bir kısmını bulamayınca ne diyecek?
dün akşam hiçbir şey pişirmedim ama ilk mektup kartlarımı yaptım. amazon’dan aldığım kitabın gelmesini bekleyemedim ve kendi kendime denemeye başladım. ben en çok şehir haritasını iki tarafa yapıştırıp yolların kesiştiği noktaya post-it ile “follow your dream” yazdığım kartı sevdim. gece tüm kartları yapıp bitirdikten sonra aklıma saate bakmak geldi; 02:18. geceyarısına kadar bunlarla uğraştığımı görünce aklıma how much joy can you spend kitabında okuduğum cümle geldi;
then you happen to look up and notice that three hours passed and what you created is pretty damn great. and that’s when you know bliss.
tasarım konusuna merak sarmaya başlayınca bir sürü ev dekorasyonu dergisi alıp gördüğüm aksesuarların aynısını kendi kendime yapmaya çalışırdım. ilk denemelerim tarçın ve kuru yaprak sarılı mumlardı. bugün bu konuda daha büyük adımlar atabilmek için uğraşıyorum ve işyerindeki masamın üzerinde duran mumlar bakınca o günkü hevesim aklıma geliyor.
evdeki çalışma masamda ne kadar okulla ilgili kitap varsa boşaltıp kendime bir home office yaptım. çekmeceler şimdi etamin ipleri, boyalar, fırçalar, fotoğraf filmleri, bahçe kitapları ve kağıtlarla dolu. ileride ne yapmak istediğime henüz daha karar verememiş olsam da tüm bunları içinde barındıran birşeyler yapmayı istiyorum. bugün üç yeni kitap daha aldım. card book diğeri making handbags, sonuncusu da kala-afiyet; bozcaada yemekleri üzerine bir kitap. bu günlerde how much joy can you stand adlı kitabı okuyorum. korkularınızla yüzleşip hayalleri gerçekleştirme rehber kitap yazıyor kapağında. sevdiğiniz işleri yapmanızla ilgili çok güzel öğütleri var. babam "hayallerinin gerçekleşmesi noktasında en büyük engel olarak beni görüyorsun herhalde" diyor gülerek ama eğer bu yolda birkaç adım atabilirsem en büyük desteği o’ndan ve ailemden alacağımı biliyorum. bugünlük bu kadar hayal yeter sanırım.
cumartesi günü, şimdi amerika’da olan yeğenimin eşyalarına bakarken o’na büyüdüğü zaman hediye edebileceğim bir zaman kapsülü hazırlamaya karar verdim. bunun için bir kutuya benim en sevdiğim ayakkabılarını, pantalonunu, sabununu koydum. yanına da cumartesinin gazetesini kurdale ile bağlayıp yerleştirdim. böylece yeğenim yirmi-yirmi beş yaşına gelince bebekken ne giydiğini, o zamanlar dünyanın neler ile uğraştığını bilecek… (küflenmemeleri için dört tane de naftalin koydum kutuya.) çok basit bir şey belki ama benim çok hoşuma gitti.
resmin büyük hali için üzerine tıklayabilirsiniz….
öğleden sonra annem ve babamla birlikte yeni arabamızı beylikdüzünden teslim aldıktan sonra ben yemek yapmak için evin yolunu tuttum, bizimkiler de fuara uğramaya gitti. akşam yedi gibi evde olunca en hızlı hangi yemeği yapabilirim diye düşünmeye başladım. neyse ki yeni aldığım kitap sayesinde 1,5 saate 2 yemek (semizotu diblesi ve fırında patates ve domates pizzası) ve 1 hamurişi(köy bisküvisi) yaptım. sofrayı hazırlamak için biraz geç kaldım ama babam fotoğrafta görünenden daha da güzel olduğunu söyledi:) hım bir de babama göre şimdiye kadar edindiğim en yararlı alışkanlık iyi yemek yapmakmış…
not: annemin cuma günü yaptığı çerkez böreğinin tarifini öğrenip yazmalıyım…
